Το καλοκαίρι μπορεί τυπικά να τελείωσε, όμως η ανάμνησή του θα γεμίζει τις χειμωνιάτικες μέρες μας και θα μας δίνει ενέργεια και δύναμη.

Βγάλατε πολλές φωτογραφίες φέτος το καλοκαίρι; Κάνατε ένα ταξίδι που πάντα ονειρευόσασταν ή απλά περάσατε μερικές χαλαρές μέρες δίπλα στο κύμα; Ό,τι κι αν κάνατε αξίζει να το αποτυπώσετε με τρόπο που θα μείνει αναλλοίωτος στο χρόνο.

Στείλτε μας τις φωτογραφίες σας και την ιστορία των διακοπών σας και θα τις μετατρέψουμε σ’ ένα φωτοβιβλίο που θα έχετε για πάντα.

‘Αλλωστε, οι αναμνήσεις είναι αυτό που μας μένει από κάθε όμορφη στιγμή που ζούμε. Μην τις αφήσετε να «κοιμούνται» σε μια γωνιά του υπολογιστή σας ή στην κάρτα μνήμης μιας φωτογραφικής μηχανής.

Ένα αλλιώτικο ταξίδι που ξεκίνησε πριν 6  χρόνια φτάνει πια στο τέλος του. ‘Ολες οι αναμνήσεις της εξάχρονης  πορείας σας θα μείνουν χαραγμένες στην καρδιά και στο μυαλό σας σαν πολύτιμο φυλαχτό που κανείς δεν μπορεί να σας το πάρει.

Προσπαθήσαμε ν’ αποτυπώσουμε κάποιες απ’ αυτές τις αναμνήσεις σ’ αυτό το λεύκωμα για να το ξεφυλλίζετε και ν’ αναπολείτε, να νοσταλγείτε, να εμπνέεστε απ’ την αθωότητα των πρώτων παιδικών σας χρόνων.

Σας ευχόμαστε ο δρόμος της ζωής σας να ‘ναι γεμάτος νέες εμπειρίες, πάθος, ελπίδα κι όνειρο.

Καλή αποφοίτηση, εκτάκια μας και καλό γυμνάσιο!

Πρωτάκια ξεκινήσατε με φόβο, αλλά κι ενθουσιασμό…

Φτάσατε στο τέρμα κι ετοιμάζεστε να περάσετε στο επόμενο σκαλοπάτι της ζωής σας…

Αποχαιρετείστε το σχολείο που σας κράταγε 6 χρόνια στην αγκαλιά του!

Οι πανελλήνιες ξεκίνησαν κι ευχόμαστε σ’ όλα τα παιδιά της Γ΄ λυκείου καλή δύναμη στην προσπάθειά τους και καλή επιτυχία!

Εμείς στο μεταξύ δουλεύουμε πυρετωδώς για να τους παραδώσουμε στην αποφοίτησή τους ένα υπέροχο αναμνηστικό λεύκωμα των χρόνων που πέρασαν στο λύκειο, γεμάτο φωτογραφίες και δικά τους κείμενα που καταγράφουν αξέχαστες στιγμές της σχολικής τους ζωής.

Παιδιά, να έχετε μια ζωή όπως την ονειρεύεστε!

Γλύκα και νοστιμιά που διώχνουν μακριά κάθε σκέψη για δίαιτα! Γιατί άλλωστε να στερηθούμε μικρές απολαύσεις που μας δίνουν χαρά; Μπορούμε απλά να περιορίσουμε την ποσότητα…(μπορούμε;;;)!!!

Η γιαγιά η Λιολιώ ή Αντώναινα, όπως τη φώναζαν στη γειτονιά της στη Ναύπακτο, έφτιαχνε τα κουλούρια και τους σαμπλέδες τη Μ. Τετάρτη και τα κλείδωνε στον μπουφέ για να μην τα φάμε πριν την Ανάσταση! Τη Μ. Πέμπτη, που συνήθως φτάναμε απ’ την Αθήνα για να γιορτάσουμε το Πάσχα στο πατρικό του πατέρα, το σπίτι μοσχοβολούσε ακόμα απ’ το φρέσκο βούτυρο και τρέχαμε και κολλούσαμε τα προσωπάκια μας στη βιτρίνα του μπουφέ, μετρώντας τις μέρες μέχρι το Μ. Σάββατο, μιας και ξέραμε ότι μετά την θεία κοινωνία θα τη ρίχναμε τη γιαγιά και θα μας έδινε ένα στα κρυφά!