Με λένε Λία Αργυροπούλου.

Η ζωή μου -όπως συνηθίζω να λέω- δεν είχε τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Έζησα από παιδί σε πολλές διαφορετικές πόλεις, στην Ελλάδα κι έξω απ’ αυτήν, γνώρισα πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, έκανα φίλους, άλλους τους έχασα κι άλλους τους ξαναβρήκα. Μεγάλωσα τρία παιδιά, είδα τα πρώτα τους βήματα, τη βάφτισή τους, οργάνωσα τα πάρτυ γενεθλίων τους, έζησα και ξαναέζησα μαζί τους την πρώτη μέρα στο σχολείο, την αποφοίτηση, την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο, τους πρώτους τους έρωτες κι έπεται συνέχεια… Ζήσαμε μαζί διακοπές, εκδρομές, γιορτές, εκδηλώσεις, μοιραστήκαμε ανεκτίμητους οικογενειακούς θησαυρούς. Πάντα προσπαθούσα να οργανώνω τις ατέλειωτες φωτογραφίες απ’ όλες αυτές τις αναμνήσεις και με κάθε ευκαιρία, να γυρίζω πίσω κοιτάζοντάς τες. Το χόμπυ έγινε πάθος και το πάθος εμμονή. Δεν μου έφταναν οι δικές μου φωτογραφίες, άρχισα να σκαλίζω και φωτογραφίες συγγενών και φίλων, να τους ζητάω να μου διηγηθούν τις ιστορίες τους και να στήνω τα δικά τους φωτο-βιβλία. Χαιρόμουν να βλέπω τα χαμόγελά τους όταν έβλεπαν το τελικό αποτέλεσμα και το βλέμμα τους χανόταν σ’ ευτυχισμένες στιγμές του παρελθόντος. Κι όλο αυτό μου έδινε την ευκαιρία να γνωρίζω περισσότερους ανθρώπους και να μαθαίνω καινούργια πράγματα μέσα απ’ τις ιστορίες τους, πράγμα που από παιδί με συνάρπαζε.

Και μέχρι σήμερα συνεχίζω…